Wandelen op KASTELLORIZO of MEGISTI
WANDELEN
ALGEMENE
INLICHTINGEN
WANDELINGEN
(laatste aanpassing op 1 december 2023)
*** = heel mooi
**** = uitzonderlijk
+ Gpx = met Gpx file
1. Megísti - Agia Triáda - Paleókastro
en terug + Gpx
2. Megísti - Agios Geórgios tou Vounoú - Frans pad en terug *** + Gpx
3. Megísti - Agios Geórgios tou Vounoú - wijnpersen - Ochyro - Megísti *** + Gpx
4. Megísti - kaap Agios Stéfanos en terug + Gpx
5. Stadswandeling door Megísti + Gpx
De officiële naam is Megísti, wat eigenaardig genoeg "grootste" betekent; deze naam bestond al in de Oudheid en houdt verband met het feit dat het kleine eiland inderdaad het grootste is van een archipel van drie eilanden, waarvan de andere Ro en Strongyli (= "rond") heten. In de buurt liggen nog een zestal heel kleine eilandjes, maar die behoren tot Turkije. De naam Kastellórizo, die trouwens het meest gebruikt wordt, is afgeleid van het Italiaans "castello", wat "kasteel" betekent; het tweede stuk van de naam zou dan weer een verbastering zijn van de naam "Ro"... In het Turks wordt het eilandje "Meis" genoemd.
Megísti is dus het meest oostelijk gelegen bewoonde eiland van Griekenland, maar ondanks zijn heel afgelegen ligging heeft het vrij goede en rechtstreekse verbindingen met Rhódos, enkele andere eilanden van de Dodekánissos (Tílos, Nísyros, Kos, Kálymnos), met Agios Andréas op Astypálea en ook met de Piraeus, die 570 km ver ligt. Zo zijn er twee bootverbindingen per week met de Piraeus, via o.a. Rhódos (met een Blue Star) en ook zes luchtverbindingen per week met Olympic Air, eveneens via Rhódos.
De geschiedenis van Megísti is vrij ingewikkeld en was vaak verbonden met die van Rhódos; zo behoorde het reeds in de Oudheid tot de invloedsfeer van Rhódos en ook in de Byzantijnse tijd maakte het deel uit van de provincie waarvan Rhódos de hoofdstad was. Vanaf 1306 werd het overheerst door de Hospitaalridders, die na hun verdrijving uit het Heilig Land een mini-staatje vestigden op Rhódos en omgeving.
Rond 1440 werd het eiland een eerste keer veroverd door een islamitische sultan, maar tien jaar later ging het over in handen van de koning van Napels - tot het in 1512 definitief veroverd werd door de Ottomaanse sultan Suleiman. Het bleef in Ottomaanse handen, met een klein intermezzo van een Venetiaanse bezetting, tot na de Eerste Wereldoorlog, toen het Verdrag van Lausanne in 1923 Megísti aan Italië toewees, samen met Rhódos en de rest van de Dodekánissos. Het eiland had wel deelgenomen aan de Griekse opstand in de jaren 1828-1833, maar het bleef Turks na het eind van die opstand.
Na de capitulatie van Italië in de Tweede Wereldoorlog, in 1943, bleef het eiland door de Geallieerden bezet, tot het zoals de hele archipel van de Dodekánissos in 1947 definitief onder Grieks bestuur kwam.
In de loop van de eeuwen had Megísti soms een echte bloeitijd gekend, o.a. doordat het een veilige haven was op weg naar het Nabije Oosten, met havens zoals Beirut. Zo bedroeg de bevolking op het eind van de 19de eeuw waarschijnlijk zo'n 10 000 inwoners! Maar samen met het verval van het Ottomaanse rijk begon ook de achteruitgang van het eiland: er ontstond een massale emigratie, vooral naar Australië en de VS - en na het verdrijven van de Grieken van de Turkse kusten in 1923 ook naar continentaal Griekenland. Zo daalde de bevolking tot 3000 zielen - en nu leven er permanent slechts een 500 inwoners, allemaal in het stadje Megísti zelf. Dank zij zijn rode daken heeft het stadje hetzelfde uitzicht als bijvoorbeeld Sými of Chalkí en de pittoreske kaai loopt langs de drie kanten van de haven. De belangrijkste bezienswaardigheden zijn o.a. het kasteel van de Hospitaalridders uit de 14de eeuw, de kathedraal van Konstantinos en Eleni, de vroegere Ottomaanse moskee, nu museum, en het vroegere Italiaanse gouvernementsgebouw (Palazinna della delegazione).
Ten westen van de stad ligt eerst Vígla, het hoogste punt van het eiland (270 m) en dan het Paleókastro, de oude akropolis.
Vermeldenswaard is nog dat de film Mediterraneo
(1991), die de lotgevallen van Italiaanse soldaten na het einde van de
oorlog vertelt en de oscar voor beste buitenlandse film won, op het eiland
gedraaid is.
Ook een scène van de film The guns of Navarone (1961) speelt zich af in het
kasteel van Megísti.
Doordat het eiland zo klein is, zijn de wandelingen op
Megísti lekker kort, maar wel heel aangenaam: ze leiden je o.a. langs het
aangename waterfront naar de noordoostelijke punt van het eiland, met de
kerk van Agios Stéfanos, naar het Paleókastro of naar het oude versterkte
klooster van Agios Giórgios tou Vounoú.
Een handige wandelkaartje (Walking Map by Pantazis C. Houlis) is te koop in
de winkel van Michalis Hatziyakomis aan het waterfront.
In februari 2021 verscheen bij de uitgeverij Terrain Maps een goede kaart
van Kastellórizo: de paden zijn er goed aangeduid, op de keerzijde staat een
korte beschrijving van 5 wandelingen en er is ook een plattegrond van het
stadje.
Deze wandelingen zijn:
1. Naar het klooster van Agios Geórgios tou Vounoú en de antieke graven
2. Naar het Paleókastro, de Cyclopische muur en het kloostertje van Agia
Triáda
3. Naar de noordelijke kaap van Agios Stéfanos
4. Het kloostertje van Agia Triáda, de Cyclopische muur, de kapel van Agios
Ioánnis, het "Franse pad", de golf van Návlakas en terug
5. Naar de zuidelijke kaap Pounénti.
Een boottochtje naar de bekende Blauwe Grot is ook heel
aangenaam.
Sinds 1 januari 2004
bent u bezoeker nr.
Algemeen zicht
Het
waterfront
De
moskee
De
blauwe grot
HHHet
Franse pad
Het monopáti naar
Agios Stefanos